استعمار فرایندی است که به کمک آن یک قدرت بزرگ به دنبال و به دست آوردن تملک مناطق توسعه نیافته اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در خارج از کشور است. با آغاز قرن ۱۵ که با اصول مرکانتیلیسم برانگیخته شد، کشورهای اروپایی به رهبری بریتانیا، پرتغال و اسپانیا مستعمرات بزرگی در جزایر آمریکای جنوبی و شمالی، آسیا و اقیانوس ها به دست آورد. گسترش امپریالیستی ناشی از انقلاب صنعتی دوم پس از سال ۱۸۷۰ منجر به کسب مستعمرات بزرگ توسط این کشورهای امپریالیستی در آفریقا، استرالیا و آسیا شد که هنوز به مستعمرات تبدیل نشده بودند. پس از جنگ اسپانیا و آمریکا در سال ۱۸۹۸، ایالات متحده به طور گسترده ای در فعالیت های استعماری شرکت کرد. اساسی ترین معنای استعمار، بالا بردن مردم مناطق فتح شده مانند دام از راه های مختلف، و سپس به دست آوردن ثروت نیروی کار شان بود.
版权申明 | 隐私权政策 | حق طبع و نشر @2018 دانش دائره المعارف جهانی
