کیهان شناسی (یا کیهان شناسی) از کلمه انگلیسی "کیهان شناسی" ترجمه شده است که از گفتمان یونانی κοσμολογία (cosmologia، κόσμος (cosmos) order λογια(logia) مشتق شده است. کیهان شناسی مطالعه جهان به عنوان یک کل و به طور گسترده، موقعیت انسان در جهان است. اگر چه اصطلاح کیهان شناسی جدید است، مطالعه جهان دارای سابقه طولانی است که شامل علم، فلسفه، باطن و مذهب است.
انضباط اخیرا، فیزیک و اخترفیزیک نقش مهمی در توسعه انچه که اکنون به عنوان کیهان شناسی فیزیکی شناخته می شود، درک جهان از طریق مشاهدات علمی و ازمایش ها ایفا کرده است. این رشته بر بلندپروازانه ترین و قدیمی ترین جنبه های جهان تمرکز دارد و به طور کلی با بیگ بنگ اغاز شده است که به گسترش فضایی اشاره دارد که تصور می شود جهان حدود 13.7 میلیارد سال پیش از ان بوجود امده است. از وقوع شدید جهان تا پایان ان، دانشمندان بر این باورند که کل تاریخ جهان یک فرایند منظم است که توسط قوانین فیزیک اداره می شود.
اخترفیزیک اخترفیزیک یک زیر رشته نجوم است که تکنیک ها، روش ها و نظریه های فیزیک را برای مطالعه مورفولوژی، ساختار، ترکیب شیمیایی، وضعیت فیزیکی و تکامل اجرام اسمانی اعمال می کند. در سال 1859، کیرشهوف خطوط عامیانه و هزینه طیف خورشیدی را با توجه به قوانین ترمودینامیک توضیح داد و ادعا کرد که عناصر شیمیایی خاصی در خورشید وجود دارد که همان عناصر روی زمین هستند، که نشان می دهد که خواص داخلی اجرام اسمانی را می توان از نتایج اندازه گیری های نجومی با استفاده از قوانین کلی فیزیک نظری، که اغاز اخترفیزیک نظری است، تجزیه و تحلیل کرد..استقرار نظریه کوانتومی در اوایل دهه بیست قرن بیستم امکان تجزیه و تحلیل طیف ستاره ها در عمق را فراهم کرد و در نتیجه نظریه سیستم جو ستاره ای را تثبیت کرد. توسعه فیزیک هسته ای در دهه سی به طور رضایت بخش مسئله انرژی ستاره ای را حل کرد، بنابراین نظریه ساختار داخلی ستاره ها به سرعت توسعه یافت؛ و بر اساس نتایج اندازه گیری شده نمودار Hérault، نظریه علمی تکامل ستاره ای تاسیس شد؛ در سال 1917، انیشتین از نظریه نسبیت عام برای تجزیه و تحلیل ساختار جهان استفاده کرد و کیهان شناسی نسبیتی را تاسیس کرد..در سال ۱۹۲۹، هابل رابطه بین انتقال به سرخ طیفی و فاصله کهکشانهای فرا کهکشانی را کشف کرد و بعدها مردم از نظریه گرانشی نسبیت عام برای تجزیه و تحلیل دادههای مشاهدات اجرام فرا کهکشانی و کشف ساختار و حرکت ماده در مقیاس بزرگ استفاده کردند که کیهانشناسی مدرن را تشکیل میداد... از سال ۱۲۹ قبل از میلاد، ستاره شناس یونانی باستان هیپارخوس به صورت بصری درخشندگی ستاره ها را اندازه گیری کرد، در اواسط سال ۱۶۰۹، گالیله از تلسکوپ های نوری برای مشاهده اجرام اسمانی و ترسیم نقشه ای از ماه استفاده کرد، در سال های ۱۶۵۵ تا ۱۶۵۶ هویگنس حلقه های زحل و سحابی جبار و بعدا کشف هالی از خود ستاره ها را کشف کرد، تا قرن هجدهم هرشل پیشگام قدیمی نجوم ستاره ای، که دوره بارداری اخترفیزیک بود.
در اواسط قرن نوزدهم، پس از سه روش فیزیکی - طیف سنجی، فوتومتری و عکاسی - به طور گسترده ای در مشاهده و مطالعه اجرام اسمانی مورد استفاده قرار گرفت، مطالعه ساختار، ترکیب شیمیایی و وضعیت فیزیکی اجرام اسمانی یک سیستم علمی کامل را تشکیل داد و اخترفیزیک شروع به تبدیل شدن به یک زیر رشته مستقل نجوم کرد. در سال 1859، Kirchhoff خطوط جذب طیف خورشیدی (به عنوان مثال، خطوط Fulang و Feispectral) را معرفی کرد. در سال 1864، هاگنز از یک طیف سنج بسیار پراکنده برای مشاهده ستاره ها و شناسایی خطوط طیفی عناصر خاص استفاده کرد و بعدا سرعت شعاعی برخی از ستاره ها را بر اساس اثر داپلر تعیین کرد؛ در سال 1885، پیکرینگ برای اولین بار از منشور جسم برای عکاسی از طیف ها و طبقه بندی طیف ها استفاده کرد..این اکتشافات منجر به توسعه مداوم اخترفیزیک در وسعت و عمق شده است... . گسترش مداوم درک بشر از جهان نه تنها مردم را قادر به درک ساختار و تکامل جهان بیشتر و عمیق تر کرده است، بلکه باعث شده است که فیزیک در اشکار کردن اسرار جهان میکروسکوپی پیشرفت کند. نیتروژن برای اولین بار در خورشید کشف شد و تا 25 سال بعد در زمین یافت نشد؛ مفهوم همجوشی حرارتی هسته ای هنگام مطالعه انرژی ستاره ها مطرح شد؛ با توجه به محدودیت های شرایط زمین، تایید برخی قوانین فیزیکی تنها می تواند از طریق "ازمایشگاه" جهان انجام شود..چهار کشف عمده نجوم در دهه شصت اختروش ها، تپ اخترها، مولکول های بین ستاره ای و تابش پس زمینه مایکروویو، توسعه اخترفیزیک با انرژی بالا، کیهان شیمی، اخترزیست شناسی و اخترشناسی را ترویج کرد و همچنین موضوعات جدیدی را در فیزیک، شیمی و زیست شناسی مطرح کرد... فیزیک نجومی با انرژی بالا این طیف گسترده ای از جنبه ها را پوشش می دهد، از جمله پدیده های مختلف نجومی و فرایندهای فیزیکی شامل ذرات با انرژی بالا (یا فوتون های با انرژی بالا)، و همچنین پدیده های نجومی و فرایندهای فیزیکی با تولید و انتشار مقدار زیادی انرژی. کشف پدیده های اسمانی جدید منجر به توسعه سریع اخترفیزیک با انرژی بالا شده است.اجرام تحقیقاتی اخترفیزیک با انرژی بالا شامل اختروش ها و هسته های کهکشانی فعال، تپ اخترها، انفجار ابرنواختر، نظریه سیاه چاله، منابع اشعه ایکس، منابع اشعه γ، پرتوهای کیهانی، فرایندهای مختلف نوترینو و فرایندهای ذرات پر انرژی است...
版权申明 | 隐私权政策 | حق طبع و نشر @2018 دانش دائره المعارف جهانی
