یک قنات که به آن یا گذرگاه نیز گفته می شود ، گروهی از سیستم های انتقال آب است که از پل ها ، تونل ها یا گودال ها تشکیل شده است. این ماده برای هدایت آب دور به شهرها و مناطق روستایی با آب کافی برای نوشیدن و آبیاری استفاده می شود.
اولین قنات جهان در خاورمیانه و غرب آسیا متولد شد. در 700 سال قبل از میلاد ، ارمنستان دارای قنات بود. در سال 703 قبل از میلاد ، ایالت آشور- سیناخریب دستور ساخت یک قنات به طول 483 کیلومتر را داد تا آب را به پایتخت نینوا هدایت کند. این قنات بر روی دیواری سنگی ساخته شده و در دره Zewen قرار گرفته است. دیوار سنگی 21 متر عرض و 9 متر ارتفاع دارد که بیش از 2 میلیون سنگ را به اشتراک می گذارد. در زیر قنات 5 قوس پل کوچک وجود دارد که به جریان اجازه عبور می دهد. بسیاری از شهرهای یونان باستان از قنات های خوبی برخوردار بودند ، اما رومیان باستان سیستم آب را جدی ترین سیستم را می پذیرفتند و سیستم تأمین آب را به عنوان بخشی مهم از تسهیلات بهداشت عمومی در نظر می گرفتند. اولین قنات آبرسانی در رم ، قنات Appian در سال 312 قبل از میلاد ساخته شده است ؛ دهمین و آخرین قنات Alejandro در 226 میلادی ساخته شده است ؛ طولانی ترین و دیدنی ترین اسب ساخته شده در 114 قبل از میلاد است. قنات غرب آسیا ، اگرچه منبع آب فقط 37 کیلومتر با رم فاصله دارد ، اما طول قنات 92 کیلومتر است. زیرا قنات باید شیب خاصی را حفظ کرده و با توجه به زمین به صورت پیچ در پیچ احداث شود.
版权申明 | 隐私权政策 | حق طبع و نشر @2018 دانش دائره المعارف جهانی